Szczecinek.org

Pytanie, co to za urządzenie i gdzie się znajduje w Szczecinku, nie wykluczam, że może się znaleźć więcej takich w mieście.

Wygląda na skrzynkę przyłączeniową energii elektrycznej. Chyba jest jeszcze trochę tego na ścianach starych budynków.

No właśnie, energia albo telefony. Może Wald więcej powie to jego branża.

Coś w tym stylu też mam na ścianie domu, zbudowanego jakieś 20 lat temu.

Telefony to stanowczo nie, przyłącze tez raczej nie bo są przyciski czyli coś załączały , wyłączały. Możliwe że takim sposobem włączano oświetlenie uliczne do momentu kiedy powstały fotokomórki. A sugeruję po tym jaki kabel wychodzi ze skrzynki, do oświetlenia nawet ulicy nie potrzeba było kabla o dużej średnicy.

Trzeba by odkręcić pokrywę i zajrzeć do środka. Może tam będą bezpieczniki.

Po kolorach powiedział bym, że to kamienica na Kosciuszki przy rondzie.

Nie nie, ścisłe centrum, ale na lekkim uboczu

Trzeba było zdjąć tę obudowę, to by było widać co to

Wygląda mi to na skrzynkę przyłączeniową zewnętrzną z zabezpieczeniami typu BM,
na fot. coś podobnego tylko wewnętrzna.

Zobaczcie jaki cieniutki jest kabel wychodzacy, przylacze tak dla jednego lokatora.

Ten kabelek to w ogóle wyglądał jak komputerowa skrętka, albo jakiś telefoniczny. Dziwne to jakieś. Skrzynka znajduję się na niedawno wyremontowanym budynku przy ul. P. Skargi 3. Wieczorem pokażę jeszcze jedną ciekawostkę z tego budynku.

Waldek wrote:Zobaczcie jaki cieniutki jest kabel wychodzacy, przylacze tak dla jednego lokatora.

Dlatego cienki kabelek, bo skrzynka przestała już pełnić dawną funkcję zasilania energetycznego. Dziś wykorzystuje się ją do czegoś innego.
Ja bym użył do podkradania prądu

W kwietniu 1946 roku po przyjeździe do Świebodzina z "za Buga" jak się wtedy mówiło miałem wątpliwą przyjemność zapoznać się z tym urządzeniem. Starsi chłopcy zawołali mnie i pokazując taką skrzynkę /ale bez pokrywy!/ gdzie widoczne były mosiężne śruby stykowe wykręconych główek wkładek topikowych oświadczyli, że zakładają się ze mną o paczkę cukierków ca 10 dkg iż nie uceluję żelaznym drutem /średnica ca 6 mm/ w tą świecącą śrubkę z odległości ok 1m oczywiście trzymając ten drut w ręku.
Przyłożyłem się do tego solidnie i oczywiście ucelowałem. To, że dzisiaj piszę to najpewniej zasługa moich trzewiczków na gumowych spodach no i pamięć na całe życie co to jest i do czego. A że przewód przyłączeniowy /wg. współczesnych przyzwyczajeń/ cienki to normalne. Wtedy nikt nie słyszał o elektrycznych gadget'ach i zasilanie 1 czy 2 kW na dom całkowicie wystarczało.
Ta skrzynka na zdjęciu wygląda mi na produkcję PRL-owską bo te poniemieckie były w formie prostokąta położonego poziomo. Funkcja na pewno ta sama. Z nadlewów na pokrywie wynika, że mogła mieć funkcję wyłącznika głównego gdy pokrywę wyposażyło się w jakiś wyłącznik pakietowy.

Tak na marginesie w domu w którym mieszkałem na Koszalińskiej 24 było takie podobne przyłącze a instalacja wykonana z przewodów Bergmanowskich czyli jeden zaizolowany drut oraz drugi biegnący po izolacji i to razem w osłonie aluminiowej. Jeśli ktokolwiek niezbyt gramotny połączył fazę na ten zewnętrzny drut to nie tylko sam pancerz "kopał" ale i zawilgocona ściana także jak się jej dotknęło bo normalnie mocowanie było półobejmą przybitą do tynku stalowym gwoździem.
Zatem uczyć się trzeba było szybko bo zawodowy elektryk to była droga rzecz w owych czasach.

P.S. Dla współczesnych! W przewodzie "bergmanowskim", który opisałem izolacja środkowego drutu była wykonana z smołowanej tektury tak, że po odwinięciu osłony aluminiowej /a było to konieczne aby zarobić końcówki/ miało się zdrowo upaprane paluszki a ściany "kopały" też czasami mimo prawidłowego podłączenia gdy z jakichś powodów smołowana tektura traciła izolacyjność.

Nie chciałem się rozwodzić na temat kabli bo wielu by nie pojęło o co biega.
Pracowałem przy kablach wysokiego napięcia i nie raz miałem pocięte ręce od tego cholernego papieru. Trumny młodym nic nie mówią. a jak powiesz (olejaki) to już istna magia.