Dzienniki działań bojowych 32 Dywizji Kawalerii
Posted: 22 Nov 2016, 16:24
Na stronie pamyat-naroda.ru Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej publikuje m.in. dokumenty z czasów II wojny światowej. Są tam również wspomniane jednostki biorące udział w walkach na Pomorzu, w tym w zdobyciu Szczecinka. Poniżej pierwsze fragmenty dotyczące działań 32 Smoleńskiej DKaw w dniach 26-28 lutego 1945. Tłumaczenie własne (dlatego uwagi i korekty mile widziane), w nawiasach kwadratowych moje komentarze, wyjaśnienia i uzupełnienia.
Dziennik działań bojowych 32. Smoleńskiej Dywizji Kawalerii Orderu Czerwonego Sztandaru za luty 1945 r. (od 3.2 do 28.2), k. 13-16
[https://pamyat-naroda.ru/warunit/32+%D0%BA%D0%B4/
https://pamyat-naroda.ru/documents/view/?id=10204266" onclick="window.open(this.href);return false;]
[22 lutego dywizja zajęła pozycję na linii most na płd.-zach. od Lędyczka, pojedyncze domy 2 km na wsch. od Łomczewa, wzg. 154,1, zach. skraj Brokęcina, zastępując oddziały 2. Korpusu Kawalerii Gwardii.]
[wzg. 154,1 - ok. 1,5 km na płn.-zach. od Łomczewa przy drodze na Mokre Glinki]
26-27 lutego. BÓJ O SZCZECINEK
Szczecinek - ważny węzeł dróg żelaznych i szosowych - przeciwnik zawczasu przygotował do długotrwałej i uporczywej obrony. Na dalekich podejściach do miasta na rubieży: Węgorzewo, Lotyń, Wilcze Laski, przeciwnik posiadał przygotowaną zawczasu linię obronną z umocnieniami typu polowego, którą zajmowały: 48. pp [pułk piechoty] „Nederland”, zbiorcza grupa „Bärwalde”, elementy 15. łot. DP [łotewskiej dywizji piechoty] SS, wzmocnione czołgami i samobieżną artylerią. Łącznie na tej rubieży broniło się do trzech pułków piechoty przeciwnika.
Drugą rubież obronną przeciwnik miał przygotowaną na linii: Drawień, Omulna, Turowo, Sitno, która zawczasu została obsadzona przez piechotę przeciwnika.
Miasto Szczecinek zostało przekształcone przez przeciwnika w twierdzę. Miasto bezpośrednio otaczały dwie linie okopów o pełnym profilu. Przed okopami - rów przeciwczołgowy. Wszystkie drogi były zaminowane, mosty wysadzone, rejony umożliwiające działania czołgów były zaminowane. Oprócz okopów miasto było otoczone drutem kolczastym.
Na wszystkich ulicach i skrzyżowaniach dróg w Szczecinku były barykady, do których podejścia zaminowano. Wszystkie wieże, kościoły, murowane domy, strychy i piwnice na głównych kierunkach [działania] zostały przygotowane do obrony i były wykorzystywane przez przeciwnika jak stałe żelbetowe schrony bojowe. Ważniejsze budynki były przygotowane do wysadzenia.
Przeciwnik bronił bezpośrednio miasta [siłami] garnizonowej grupy „Bärwalde” składającej się z batalionów: Müllera, Arendta, Schneidera, pułkiem piechoty pod dowództwem pułkownika WOLFFA. W czasie natarcia oddziałów dywizji na Szczecinek garnizon przeciwnika w mieście został uzupełniony resztkami rozbitych oddziałów 15. łot. DP SS i 48. pp „Nederland”.
Obroną miasta Szczecinek kierował pułkownik KOPP.
32. Smoleńska Dywizja Kawalerii Orderu Czerwonego Sztandaru wykonując rozkaz bojowy dowódcy korpusu Nr 0017/Op z 26.2.45, miała za zadanie zdobyć SZCZECINEK.
Decyzją dowódcy dywizji, dywizja w pierwszym etapie walk do Omulnej, nacierała dwoma wzmocnionymi pułkami kaw. [kawalerii] (86. i 121. pkaw [pułk kawalerii]), mając w rezerwie 65. pkaw, z głównym zgrupowaniem sił na prawo wzdłuż drogi OKONEK-SZCZECINEK.
Do 12.00 26.2 dywizja zajęła pozycje wyjściowe do natarcia na rubieży: wzg. 154,1 (z wył. [z wyłączeniem]), Brokęcino.
O 14.00 26.2, po przygotowaniu artyleryjskim, dywizja przeszła do natarcia w kierunku: Lotyń, Turowo, Szczecinek, mając jako najbliższe zdanie zajęcie LOTYNIA.
Pokonawszy oddziały osłonowe przeciwnika na rubieży: Mokre Glinki, wzg. 157,8 [na płd. od drogi Lotyń-Borki, ok. 500 m od skrzyżowania tej drogi z linią kolejową], dywizja do 17.00 26.2 wdarła się do LOTYNIA i na stację kolejową 1,5 km na płd.-zach. od LOTYNIA. Po dwugodzinnym ulicznym boju, w wyniku którego został rozbity batalion piechoty przeciwnika, dywizja do 19.00 26.2 opanowała LOTYŃ i stację 1,5 km na płd.-zach.
Rozwijając natarcie i likwidując ariergardy przeciwnika, dywizja do 20.00 26.2 [siłami] 86. i 121. pkaw doszła do drugiej linii obrony, nawiązała walkę o Omulną, Turowo i stację na płd.-zach. od Turowa.
Do 24.00 26.2 86. pkaw zajął Omulną i pomógł 121. pkaw w zdobyciu Turowa. W ten sposób do 24.00 26.2 została przerwana druga linia obronna przeciwnika.
Działania ofensywne jednostek dywizji przebiegały w wyjątkowo trudnych warunkach drogowych i w wiosennej odwilży. Oddziały własnymi siłami oczyszczały drogi z min i odbudowywały przeprawy zniszczone przez przeciwnika. Jednak bez względu na wyjątkowe trudności z poruszaniem się po drogach, artyleria i czołgi nieprzerwanie wspierały ogniem działania pułków kaw. Żołnierze pułków własnymi rękami wyciągali działa z błota i bagna, nie pozwalając, żeby pozostawały w tyle za szwadronami kawaleryjskimi.
Po opanowaniu drugiej rubieży obronnej, pułki uzupełniwszy zapasy amunicji, podciągnęły tyły i o 6.00 27.2 zaatakowały przeciwnika w kierunku Szczecinka.
Jak się później okazało, przeciwnik starał się w pośpiechu umocnić na linii: Buczek, cegielnia [Kwieciszewo], jez. [jezioro Lipno] (3-4 km na płd. i płd.-wsch. od Szczecinka).
Z rubieży: Omulna, Turowo dywizja trzema pułkami (65., 86. i 121. pkaw), przy aktywnym wsparciu czołgów 207. pcz [pułku czołgów] i przydzielonych jednostek wsparcia - złamała opór przeciwnika na linii: wzg. 177,1 [wzniesienie ok. 200 m na płn.-zach. od Sierszenisk], cegielnia [Kwieciszewo] i śmiało posuwając się naprzód, nawiązała bezpośrednią walkę o miasto.
O 14.00 27.2, po silnym przygotowaniu artyleryjskim, dywizja przeszła do szturmu na miasto Szczecinek.
65. pkaw śmiałym atakiem opanował stację kolejową i pokonując zacięty opór przeciwnika, przerwał dwie linie okopów, nawiązał uliczne walki we wsch. części miasta, zdobywając w walce każdy dom.
86. pkaw szturmem przerwał dwie linie okopów i przeszkody drutowe, wdarł się na płd.-wsch. skraj miasta i pokonując zacięty opór przeciwnika, w ciężkim boju opanował południową część miasta.
121. pkaw o 14.00 27.2, we współdziałaniu z 86. pkaw, jednoczesnym uderzeniem z południa kolejno opanował pierwszą i drugą linię okopów i w mieście prowadził ciężkie walki uliczne, powoli posuwając się naprzód.
Walka o miasto SZCZECINEK była tak bardzo zacięta, że nacierające pułki kaw. zmuszone były wiele domów zdobywać szturmem, jak stałe stanowiska ogniowe [w oryg. DOT - Dołgowriemiennaja Ogniewaja Toczka].
Postępy pułków kaw. były możliwe tylko dlatego, że skład osobowy a przede wszystkim dowódcy, wykazując wyjątkową odwagę i męstwo, umiejętnie organizowali walki uliczne, prawidłowo wykorzystując przydzielone środki wsparcia - czołgi, artylerię.
Do 17.00 27.2 dywizja opanowała rozwidlenie 3 linii kolejowych 1 km na wsch. od SZCZECINKA, południową część miasta, rejon dwóch kościołów i podeszła do bezim[iennego] strumienia [Nizica], oddzielającego płn.-zach. część miasta, nawiązując walkę o przeprawy.
Przeciwnik wycofując się, wysadził mosty i usiłował, osłoniwszy się przeszkodą wodną, utrzymać się na zachodnim brzegu bezimiennego strumienia.
Nacierające pułki kaw. wyparły przeciwnika z zach. brzegu strumienia i odważnie działając, sforsowały przeszkodę wodną, nawiązując walkę w płn.-zach. części miasta.
Saperzy szybko zbudowali przeprawy i tym zapewnili przerzut artylerii i czołgów przez przeszkodę wodną dla bezpośredniego wsparcia spieszonych szwadronów.
Wiążąc przeciwnika od frontu i wyprowadzając główne uderzenie ze skrzydeł i od tyłu, pułki brały szturmem kwartał za kwartałem, likwidując garnizony przeciwnika.
Do 20.00 27.2 pułki podeszły bezpośrednio do skraju płn.-zach. części miasta i toczyły walkę z przeciwnikiem ukrytym w pojedynczych murowanych budynkach i budowlach.
Zlikwidowawszy ogniska oporu przeciwnika, do 22.00 27.2.45 roku dywizja w pełni opanowała miasto SZCZECINEK i przeszła do obrony na rubieży: Gałowo [Gałówko, Galowdamm], wzg. 176,7 [ok. 500 m na płd. od skrzyżowania szosy do Koszalina z drogą Gałowo-Skotniki, przy drodze do Koszalina po lewej], Trzesieka (z wył.), częścią sił osłaniając się z płn.-wsch. w rejonie skrzyżowania linii kolejowej i szosy na płn.-wsch. skraju SZCZECINKA.
W walkach o SZCZECINEK dywizja zniszczyła: ponad trzy bataliony piechoty, 11 dział, 10 moździerzy, 28 karabinów maszynowych, ponad 50 samochodów, 3 działa samobieżne, 6 transporterów opancerzonych przeciwnika.
Zdobyto: ponad 200 wagonów z ładunkami wojskowymi, parowozy - 4, działa - 4, moździerzy - 6, ponad 70 samochodów, do 100 motocykli, przeszło 10000 rowerów, trzy duże magazyny z mieniem wojskowym.
W mieście zdobyto 10 różnych fabryk z pełnym wyposażeniem i wiele innych zdobyczy, których nie zewidencjonowano.
Wzięto do niewoli ponad 100 żołnierzy i oficerów przeciwnika, wyzwolono ponad 1000 obywateli radzieckich, Polaków, Francuzów, Włochów, przymusowo wywiezionych do Niemiec.
Za wybitne działania przy zdobyciu m. [miasta] SZCZECINEK towarzysz STALIN wyraził wdzięczność całemu składowi osobowemu dywizji.
28 lutego.
32. Smol. DKaw Cz. Szt. [32. Smoleńska Dywizja Kawalerii Orderu Czerwonego Sztandaru] wykonując bojowy rozkaz dowódcy korpusu Nr 0019/Op z 27.2.45, po zdobyciu SZCZECINKA przeszła do obrony w drugim rzucie korpusu i zajęła obronę na rubieży: Gałowo, wzg. 176,7, Trzesieka (z wył.).
65. pkaw zajął obronę na odcinku: Gałowo, kol. Gałowo [kolonia Gałowo, przy drodze do Koszalina z prawej, ok. 500 m na płn. od skrzyżowania szosy do Koszalina z drogą Gałowo-Skotniki], wzg. 176,7, fol. [folwark] Bugno.
86. pkaw zajął obronę na odcinku: pojedynczy dom 1 km na płd.-wsch. od wzg. 176,7, Brzostowo, skrzyżowanie dróg 500 m na płn.-wsch. od Trzesieki, Trzesieka (z wył.).
121. pkaw w drugim rzucie dywizji zajął obronę na odcinku: fol. Bugno, kota 134,4, płn.-zach. skraj SZCZECINKA.
207. pcz - w rezerwie dowódcy dywizji na płn.-zach. skraju SZCZECINKA.
Sztab dywizji - Szczecinek (rejon dwóch kościołów).
Dywizja pozostawała w gotowości do działań w kierunku północnym.
Szef sztabu 32 Smoleńskiej Dywizji Kawalerii Orderu Czerwonego Sztandaru, pułkownik Gwardii - I. Diembicki
Szef wydziału oper. [operacyjnego], podpułkownik - A. Zabrodski
Dziennik działań bojowych 32. Smoleńskiej Dywizji Kawalerii Orderu Czerwonego Sztandaru za luty 1945 r. (od 3.2 do 28.2), k. 13-16
[https://pamyat-naroda.ru/warunit/32+%D0%BA%D0%B4/
https://pamyat-naroda.ru/documents/view/?id=10204266" onclick="window.open(this.href);return false;]
[22 lutego dywizja zajęła pozycję na linii most na płd.-zach. od Lędyczka, pojedyncze domy 2 km na wsch. od Łomczewa, wzg. 154,1, zach. skraj Brokęcina, zastępując oddziały 2. Korpusu Kawalerii Gwardii.]
[wzg. 154,1 - ok. 1,5 km na płn.-zach. od Łomczewa przy drodze na Mokre Glinki]
26-27 lutego. BÓJ O SZCZECINEK
Szczecinek - ważny węzeł dróg żelaznych i szosowych - przeciwnik zawczasu przygotował do długotrwałej i uporczywej obrony. Na dalekich podejściach do miasta na rubieży: Węgorzewo, Lotyń, Wilcze Laski, przeciwnik posiadał przygotowaną zawczasu linię obronną z umocnieniami typu polowego, którą zajmowały: 48. pp [pułk piechoty] „Nederland”, zbiorcza grupa „Bärwalde”, elementy 15. łot. DP [łotewskiej dywizji piechoty] SS, wzmocnione czołgami i samobieżną artylerią. Łącznie na tej rubieży broniło się do trzech pułków piechoty przeciwnika.
Drugą rubież obronną przeciwnik miał przygotowaną na linii: Drawień, Omulna, Turowo, Sitno, która zawczasu została obsadzona przez piechotę przeciwnika.
Miasto Szczecinek zostało przekształcone przez przeciwnika w twierdzę. Miasto bezpośrednio otaczały dwie linie okopów o pełnym profilu. Przed okopami - rów przeciwczołgowy. Wszystkie drogi były zaminowane, mosty wysadzone, rejony umożliwiające działania czołgów były zaminowane. Oprócz okopów miasto było otoczone drutem kolczastym.
Na wszystkich ulicach i skrzyżowaniach dróg w Szczecinku były barykady, do których podejścia zaminowano. Wszystkie wieże, kościoły, murowane domy, strychy i piwnice na głównych kierunkach [działania] zostały przygotowane do obrony i były wykorzystywane przez przeciwnika jak stałe żelbetowe schrony bojowe. Ważniejsze budynki były przygotowane do wysadzenia.
Przeciwnik bronił bezpośrednio miasta [siłami] garnizonowej grupy „Bärwalde” składającej się z batalionów: Müllera, Arendta, Schneidera, pułkiem piechoty pod dowództwem pułkownika WOLFFA. W czasie natarcia oddziałów dywizji na Szczecinek garnizon przeciwnika w mieście został uzupełniony resztkami rozbitych oddziałów 15. łot. DP SS i 48. pp „Nederland”.
Obroną miasta Szczecinek kierował pułkownik KOPP.
32. Smoleńska Dywizja Kawalerii Orderu Czerwonego Sztandaru wykonując rozkaz bojowy dowódcy korpusu Nr 0017/Op z 26.2.45, miała za zadanie zdobyć SZCZECINEK.
Decyzją dowódcy dywizji, dywizja w pierwszym etapie walk do Omulnej, nacierała dwoma wzmocnionymi pułkami kaw. [kawalerii] (86. i 121. pkaw [pułk kawalerii]), mając w rezerwie 65. pkaw, z głównym zgrupowaniem sił na prawo wzdłuż drogi OKONEK-SZCZECINEK.
Do 12.00 26.2 dywizja zajęła pozycje wyjściowe do natarcia na rubieży: wzg. 154,1 (z wył. [z wyłączeniem]), Brokęcino.
O 14.00 26.2, po przygotowaniu artyleryjskim, dywizja przeszła do natarcia w kierunku: Lotyń, Turowo, Szczecinek, mając jako najbliższe zdanie zajęcie LOTYNIA.
Pokonawszy oddziały osłonowe przeciwnika na rubieży: Mokre Glinki, wzg. 157,8 [na płd. od drogi Lotyń-Borki, ok. 500 m od skrzyżowania tej drogi z linią kolejową], dywizja do 17.00 26.2 wdarła się do LOTYNIA i na stację kolejową 1,5 km na płd.-zach. od LOTYNIA. Po dwugodzinnym ulicznym boju, w wyniku którego został rozbity batalion piechoty przeciwnika, dywizja do 19.00 26.2 opanowała LOTYŃ i stację 1,5 km na płd.-zach.
Rozwijając natarcie i likwidując ariergardy przeciwnika, dywizja do 20.00 26.2 [siłami] 86. i 121. pkaw doszła do drugiej linii obrony, nawiązała walkę o Omulną, Turowo i stację na płd.-zach. od Turowa.
Do 24.00 26.2 86. pkaw zajął Omulną i pomógł 121. pkaw w zdobyciu Turowa. W ten sposób do 24.00 26.2 została przerwana druga linia obronna przeciwnika.
Działania ofensywne jednostek dywizji przebiegały w wyjątkowo trudnych warunkach drogowych i w wiosennej odwilży. Oddziały własnymi siłami oczyszczały drogi z min i odbudowywały przeprawy zniszczone przez przeciwnika. Jednak bez względu na wyjątkowe trudności z poruszaniem się po drogach, artyleria i czołgi nieprzerwanie wspierały ogniem działania pułków kaw. Żołnierze pułków własnymi rękami wyciągali działa z błota i bagna, nie pozwalając, żeby pozostawały w tyle za szwadronami kawaleryjskimi.
Po opanowaniu drugiej rubieży obronnej, pułki uzupełniwszy zapasy amunicji, podciągnęły tyły i o 6.00 27.2 zaatakowały przeciwnika w kierunku Szczecinka.
Jak się później okazało, przeciwnik starał się w pośpiechu umocnić na linii: Buczek, cegielnia [Kwieciszewo], jez. [jezioro Lipno] (3-4 km na płd. i płd.-wsch. od Szczecinka).
Z rubieży: Omulna, Turowo dywizja trzema pułkami (65., 86. i 121. pkaw), przy aktywnym wsparciu czołgów 207. pcz [pułku czołgów] i przydzielonych jednostek wsparcia - złamała opór przeciwnika na linii: wzg. 177,1 [wzniesienie ok. 200 m na płn.-zach. od Sierszenisk], cegielnia [Kwieciszewo] i śmiało posuwając się naprzód, nawiązała bezpośrednią walkę o miasto.
O 14.00 27.2, po silnym przygotowaniu artyleryjskim, dywizja przeszła do szturmu na miasto Szczecinek.
65. pkaw śmiałym atakiem opanował stację kolejową i pokonując zacięty opór przeciwnika, przerwał dwie linie okopów, nawiązał uliczne walki we wsch. części miasta, zdobywając w walce każdy dom.
86. pkaw szturmem przerwał dwie linie okopów i przeszkody drutowe, wdarł się na płd.-wsch. skraj miasta i pokonując zacięty opór przeciwnika, w ciężkim boju opanował południową część miasta.
121. pkaw o 14.00 27.2, we współdziałaniu z 86. pkaw, jednoczesnym uderzeniem z południa kolejno opanował pierwszą i drugą linię okopów i w mieście prowadził ciężkie walki uliczne, powoli posuwając się naprzód.
Walka o miasto SZCZECINEK była tak bardzo zacięta, że nacierające pułki kaw. zmuszone były wiele domów zdobywać szturmem, jak stałe stanowiska ogniowe [w oryg. DOT - Dołgowriemiennaja Ogniewaja Toczka].
Postępy pułków kaw. były możliwe tylko dlatego, że skład osobowy a przede wszystkim dowódcy, wykazując wyjątkową odwagę i męstwo, umiejętnie organizowali walki uliczne, prawidłowo wykorzystując przydzielone środki wsparcia - czołgi, artylerię.
Do 17.00 27.2 dywizja opanowała rozwidlenie 3 linii kolejowych 1 km na wsch. od SZCZECINKA, południową część miasta, rejon dwóch kościołów i podeszła do bezim[iennego] strumienia [Nizica], oddzielającego płn.-zach. część miasta, nawiązując walkę o przeprawy.
Przeciwnik wycofując się, wysadził mosty i usiłował, osłoniwszy się przeszkodą wodną, utrzymać się na zachodnim brzegu bezimiennego strumienia.
Nacierające pułki kaw. wyparły przeciwnika z zach. brzegu strumienia i odważnie działając, sforsowały przeszkodę wodną, nawiązując walkę w płn.-zach. części miasta.
Saperzy szybko zbudowali przeprawy i tym zapewnili przerzut artylerii i czołgów przez przeszkodę wodną dla bezpośredniego wsparcia spieszonych szwadronów.
Wiążąc przeciwnika od frontu i wyprowadzając główne uderzenie ze skrzydeł i od tyłu, pułki brały szturmem kwartał za kwartałem, likwidując garnizony przeciwnika.
Do 20.00 27.2 pułki podeszły bezpośrednio do skraju płn.-zach. części miasta i toczyły walkę z przeciwnikiem ukrytym w pojedynczych murowanych budynkach i budowlach.
Zlikwidowawszy ogniska oporu przeciwnika, do 22.00 27.2.45 roku dywizja w pełni opanowała miasto SZCZECINEK i przeszła do obrony na rubieży: Gałowo [Gałówko, Galowdamm], wzg. 176,7 [ok. 500 m na płd. od skrzyżowania szosy do Koszalina z drogą Gałowo-Skotniki, przy drodze do Koszalina po lewej], Trzesieka (z wył.), częścią sił osłaniając się z płn.-wsch. w rejonie skrzyżowania linii kolejowej i szosy na płn.-wsch. skraju SZCZECINKA.
W walkach o SZCZECINEK dywizja zniszczyła: ponad trzy bataliony piechoty, 11 dział, 10 moździerzy, 28 karabinów maszynowych, ponad 50 samochodów, 3 działa samobieżne, 6 transporterów opancerzonych przeciwnika.
Zdobyto: ponad 200 wagonów z ładunkami wojskowymi, parowozy - 4, działa - 4, moździerzy - 6, ponad 70 samochodów, do 100 motocykli, przeszło 10000 rowerów, trzy duże magazyny z mieniem wojskowym.
W mieście zdobyto 10 różnych fabryk z pełnym wyposażeniem i wiele innych zdobyczy, których nie zewidencjonowano.
Wzięto do niewoli ponad 100 żołnierzy i oficerów przeciwnika, wyzwolono ponad 1000 obywateli radzieckich, Polaków, Francuzów, Włochów, przymusowo wywiezionych do Niemiec.
Za wybitne działania przy zdobyciu m. [miasta] SZCZECINEK towarzysz STALIN wyraził wdzięczność całemu składowi osobowemu dywizji.
28 lutego.
32. Smol. DKaw Cz. Szt. [32. Smoleńska Dywizja Kawalerii Orderu Czerwonego Sztandaru] wykonując bojowy rozkaz dowódcy korpusu Nr 0019/Op z 27.2.45, po zdobyciu SZCZECINKA przeszła do obrony w drugim rzucie korpusu i zajęła obronę na rubieży: Gałowo, wzg. 176,7, Trzesieka (z wył.).
65. pkaw zajął obronę na odcinku: Gałowo, kol. Gałowo [kolonia Gałowo, przy drodze do Koszalina z prawej, ok. 500 m na płn. od skrzyżowania szosy do Koszalina z drogą Gałowo-Skotniki], wzg. 176,7, fol. [folwark] Bugno.
86. pkaw zajął obronę na odcinku: pojedynczy dom 1 km na płd.-wsch. od wzg. 176,7, Brzostowo, skrzyżowanie dróg 500 m na płn.-wsch. od Trzesieki, Trzesieka (z wył.).
121. pkaw w drugim rzucie dywizji zajął obronę na odcinku: fol. Bugno, kota 134,4, płn.-zach. skraj SZCZECINKA.
207. pcz - w rezerwie dowódcy dywizji na płn.-zach. skraju SZCZECINKA.
Sztab dywizji - Szczecinek (rejon dwóch kościołów).
Dywizja pozostawała w gotowości do działań w kierunku północnym.
Szef sztabu 32 Smoleńskiej Dywizji Kawalerii Orderu Czerwonego Sztandaru, pułkownik Gwardii - I. Diembicki
Szef wydziału oper. [operacyjnego], podpułkownik - A. Zabrodski