Połczyn-Zdrój
Posted: 25 May 2009, 10:03
Miasto na północnym skraju Drawskiego Parku Krajobrazowego,nad rzeczką Wogrą.Najstarsze uzdrowisko na Pomorzu Zachodnim(solanki,borowiny).Niewielki ośrodek przemysłowy.Liczy ok.10 tys.mieszkańców.
W 1290 r.,na wzgórzu nad Wogrą książe Bogusław IV wzniósł zamek przy którym powstała osada.Była to strażnica broniąca południowych rubieży księstwa zachodniopomorskiego,usytuowana przy ważnym szlaku handlowym,zwanym solnym,prowadzącym z Wielkopolski do Kołobrzegu.Przypuszczalnie zamek dzierżyli templariusze z Czaplinka.Po kasacie tego zakonu kolejnymi właścicielami Połczyna w roku 1312 były rody Zozenów i Glasenappów.W roku 1320 zamek i okolice z rąk księcia Warcisława IV otrzymał w lenno Hasso von Wedla ze Złocieńca w Nowej Marchii.Najstarszym dokumentem wystawionym bezpośrednio dla Połczyna jest książęcy akt z roku 1335,w którym mieszkańcy Połczyna uzyskali prawa miejskie.Dwa lata później Wedlowie poddali się wraz z nowym grodem opiece Brandenburgii i książę pomorski przez kilkadziesiąt lat starał się o odzyskanie Połczyna.Przejście Wedlów na stronę Brandenburgii spowodowało odebranie im lenna.W 1389 r.książęta zachodniopomorscy przekazali władzę nad miastem pomorskiej rodzinie Manteufflów.Rozwój miasta hamowały kolejne epidemie i pożary.Położenia Połczyna w pobliżu granicy było przyczyną licznych konfliktów.Przy okazji zaognionych polsko-krzyżackich kontaktów przez walczące strony najeżdżany był także Połczyn-w roku 1408 pod dowództwem Dietricha von Quitzowa,w 1433 przez zakonnych ze Świdwina i w 1466 przez polskie wojska koronne.Wówczas spalono zamek i część miasta,ze szczególnie ważnym dla mieszkańców młynem.
W 1515 r.Kurt Manteuffel zmienił prawa miejskie na bardziej korzystna-lubeckie,co przyczyniło się do rozwoju miasta i zahamowania odpływu ludności.Krótkotrwały rozwój miasta został zahamowany przez zarazę,która nawiedziła miasto,a w 1592 r wielki pożar,który strawił prawie całe miasto.Tragicznym okresem w dziejach Połczyna była wojna trzydziestoletnia(1618-1648),w trakcie której kwaterunki wojsk i kontrybucje doprowadziły do ruiny.Po wojnie Połczyn na podstawie porozumień pokojowych z Westfalu przeszedł we władanie Brandenburgii.W 1654 r.zamek i część miasta zakupił od Manteufflów Jakub von Krockow ze Słupska.Druga połowa XVII w.przyniosła rozwój gospodarczy,rozwinęła się produkcja piwa,szewstwo i tkactwo.Od średniowiecza Połczyn był ośrodkiem produkcji sukna.W XVIII w.wysyłano je stąd nawet do Polski i Rosji.W pocz. XVIII w.rozpoczęła działalność manufaktura wełny Joachim Salomona.W 1688r.odkryto,w pobliżu dzisiejszego szpitala uzdrowiskowego"Borkowo",źródła lecznicze.Relacje o odkryciu źródeł opisał miejscowy pastor Joachim Titell.Jego rozprawa spowodowała wzrost zainteresowania wodami i napływ kuracjuszy.Dla ich potrzeb,z inicjatywy landrata Jakuba von Krockowa,w 1705 r.wzniesiono pierwszy dom zdrojowy "Triangel"("Trójkąt").W następnych latach powstały dalsze obiekty lecznicze nazwane"Półksiężyc"i "Długi Dom".Po zniszczenia spowodowanych wojną siedmioletnią(1756-1763) obiekty uzdrowiskowe szybko odbudowano.Powstały także nowe domy kuracyjne"Zielony Dom" i "Nowy Dom".Ówczesne metody leczenia wydają się dzisiaj dość dziwne,np.w 1706 r.zalecano kuracjuszom wypicie 16 szklanek wody zdrojowej dziennie!Stosowano również trwające po dwie godziny kąpiele w szczawie żelazistej.W XIX w.uzdrowisko było stale rozbudowywane,powstało szereg sanatoriów i park zdrojowy.W 1855 r.komisja lekarska określiła właściwości lecznicze tutejszych wód.W 1855 r.dr.Lehmann zaczął wykorzystywać do celów leczniczych borowinę.Pierwsze urządzenia do kąpieli borowinowych zainstalowano w sanatorium "Johanisbad"(dzisiejsza Irena).Wzrastająca atrakcyjność uzdrowiska i budowa na przełomie XIX i XX w.połączeń kolejowych spowodowały stały wzrost liczby kuracjuszy.Podczas I wojny światowej we wszystkich tutejszych sanatoriach do sił powracali ranni niemieccy żołnierze.W 1918 r.na fali wrzeń rewolucyjnych utworzyli tu oni nawet swoja radę żołnierską,jednak zachowano spokój i obyło się bez walk.Lata 20-te były chyba najlepszym czasem w dziejach uzdrowiska.W 1926r.dla podkreślenia walorów uzdrowiskowych dodano do nazwy miasta przydomek Zdrój(Bad).Podczas przygotowań do wojny z Polską w Połczynie umieszczono kwaterę główną grupy Armii"Północ".W czasie wojny w tutejszych sanatoriach mieściły się szpitale wojskowe.W tym samym czasie w Połczynie został założony środek Lebensbornu.W jednym z sanatorium młode dziewczyny z Związku Niemieckich Dziewcząt(BDM) rodziły czyste rasowo dzieci,które potem poprzez połczyński dom dziecka trafiały do wybranych rodzin w całych Niemczech.Zdobycie Połczyna przez wojska radzieckie nastąpiło 5 marca 1945 roku.Do końca maja 1945 r.władzę sprawował tu radziecki komendant. Od lat utrzymuje się opina, że miasto szczęśliwie przetrwało czas radzieckich rabunków i gwałtów.
Po wojnie reaktywowano lecznictwo uzdrowiskowe,uruchomiono przemysł.W ostatnich latach miasto odrabia wieloletnie zaniedbania w infrastrukturze,doprowadzono gaz,powstała nowoczesna oczyszczalnia ścieków,całkowicie odnowiono zabudowę rynku,porządkowane są kolejne ulice.W 1997r.Połczyn obchodził 660-lecie powstania.
W 1290 r.,na wzgórzu nad Wogrą książe Bogusław IV wzniósł zamek przy którym powstała osada.Była to strażnica broniąca południowych rubieży księstwa zachodniopomorskiego,usytuowana przy ważnym szlaku handlowym,zwanym solnym,prowadzącym z Wielkopolski do Kołobrzegu.Przypuszczalnie zamek dzierżyli templariusze z Czaplinka.Po kasacie tego zakonu kolejnymi właścicielami Połczyna w roku 1312 były rody Zozenów i Glasenappów.W roku 1320 zamek i okolice z rąk księcia Warcisława IV otrzymał w lenno Hasso von Wedla ze Złocieńca w Nowej Marchii.Najstarszym dokumentem wystawionym bezpośrednio dla Połczyna jest książęcy akt z roku 1335,w którym mieszkańcy Połczyna uzyskali prawa miejskie.Dwa lata później Wedlowie poddali się wraz z nowym grodem opiece Brandenburgii i książę pomorski przez kilkadziesiąt lat starał się o odzyskanie Połczyna.Przejście Wedlów na stronę Brandenburgii spowodowało odebranie im lenna.W 1389 r.książęta zachodniopomorscy przekazali władzę nad miastem pomorskiej rodzinie Manteufflów.Rozwój miasta hamowały kolejne epidemie i pożary.Położenia Połczyna w pobliżu granicy było przyczyną licznych konfliktów.Przy okazji zaognionych polsko-krzyżackich kontaktów przez walczące strony najeżdżany był także Połczyn-w roku 1408 pod dowództwem Dietricha von Quitzowa,w 1433 przez zakonnych ze Świdwina i w 1466 przez polskie wojska koronne.Wówczas spalono zamek i część miasta,ze szczególnie ważnym dla mieszkańców młynem.
W 1515 r.Kurt Manteuffel zmienił prawa miejskie na bardziej korzystna-lubeckie,co przyczyniło się do rozwoju miasta i zahamowania odpływu ludności.Krótkotrwały rozwój miasta został zahamowany przez zarazę,która nawiedziła miasto,a w 1592 r wielki pożar,który strawił prawie całe miasto.Tragicznym okresem w dziejach Połczyna była wojna trzydziestoletnia(1618-1648),w trakcie której kwaterunki wojsk i kontrybucje doprowadziły do ruiny.Po wojnie Połczyn na podstawie porozumień pokojowych z Westfalu przeszedł we władanie Brandenburgii.W 1654 r.zamek i część miasta zakupił od Manteufflów Jakub von Krockow ze Słupska.Druga połowa XVII w.przyniosła rozwój gospodarczy,rozwinęła się produkcja piwa,szewstwo i tkactwo.Od średniowiecza Połczyn był ośrodkiem produkcji sukna.W XVIII w.wysyłano je stąd nawet do Polski i Rosji.W pocz. XVIII w.rozpoczęła działalność manufaktura wełny Joachim Salomona.W 1688r.odkryto,w pobliżu dzisiejszego szpitala uzdrowiskowego"Borkowo",źródła lecznicze.Relacje o odkryciu źródeł opisał miejscowy pastor Joachim Titell.Jego rozprawa spowodowała wzrost zainteresowania wodami i napływ kuracjuszy.Dla ich potrzeb,z inicjatywy landrata Jakuba von Krockowa,w 1705 r.wzniesiono pierwszy dom zdrojowy "Triangel"("Trójkąt").W następnych latach powstały dalsze obiekty lecznicze nazwane"Półksiężyc"i "Długi Dom".Po zniszczenia spowodowanych wojną siedmioletnią(1756-1763) obiekty uzdrowiskowe szybko odbudowano.Powstały także nowe domy kuracyjne"Zielony Dom" i "Nowy Dom".Ówczesne metody leczenia wydają się dzisiaj dość dziwne,np.w 1706 r.zalecano kuracjuszom wypicie 16 szklanek wody zdrojowej dziennie!Stosowano również trwające po dwie godziny kąpiele w szczawie żelazistej.W XIX w.uzdrowisko było stale rozbudowywane,powstało szereg sanatoriów i park zdrojowy.W 1855 r.komisja lekarska określiła właściwości lecznicze tutejszych wód.W 1855 r.dr.Lehmann zaczął wykorzystywać do celów leczniczych borowinę.Pierwsze urządzenia do kąpieli borowinowych zainstalowano w sanatorium "Johanisbad"(dzisiejsza Irena).Wzrastająca atrakcyjność uzdrowiska i budowa na przełomie XIX i XX w.połączeń kolejowych spowodowały stały wzrost liczby kuracjuszy.Podczas I wojny światowej we wszystkich tutejszych sanatoriach do sił powracali ranni niemieccy żołnierze.W 1918 r.na fali wrzeń rewolucyjnych utworzyli tu oni nawet swoja radę żołnierską,jednak zachowano spokój i obyło się bez walk.Lata 20-te były chyba najlepszym czasem w dziejach uzdrowiska.W 1926r.dla podkreślenia walorów uzdrowiskowych dodano do nazwy miasta przydomek Zdrój(Bad).Podczas przygotowań do wojny z Polską w Połczynie umieszczono kwaterę główną grupy Armii"Północ".W czasie wojny w tutejszych sanatoriach mieściły się szpitale wojskowe.W tym samym czasie w Połczynie został założony środek Lebensbornu.W jednym z sanatorium młode dziewczyny z Związku Niemieckich Dziewcząt(BDM) rodziły czyste rasowo dzieci,które potem poprzez połczyński dom dziecka trafiały do wybranych rodzin w całych Niemczech.Zdobycie Połczyna przez wojska radzieckie nastąpiło 5 marca 1945 roku.Do końca maja 1945 r.władzę sprawował tu radziecki komendant. Od lat utrzymuje się opina, że miasto szczęśliwie przetrwało czas radzieckich rabunków i gwałtów.
Po wojnie reaktywowano lecznictwo uzdrowiskowe,uruchomiono przemysł.W ostatnich latach miasto odrabia wieloletnie zaniedbania w infrastrukturze,doprowadzono gaz,powstała nowoczesna oczyszczalnia ścieków,całkowicie odnowiono zabudowę rynku,porządkowane są kolejne ulice.W 1997r.Połczyn obchodził 660-lecie powstania.
), 