Poczet książąt Szczecinka - ks. Anna von Schleswig-Holstein
Posted: 12 Aug 2007, 13:37
Po śmierci Jana Fryderyka w 1600, urząd po nim obejmuję jego brat Bogusław XIII, który rychło umiera w 1606 r. Wówczas w 1606 r. zamek w Szczecinku, przemienia się w rezydencję wdów książąt pomorskich. A majątek przejmuję jego syn ks. pom Filip (*1573+1618). Pierwszą wdową, która tu rezyduję staję się jego macocha Anna von Schleswig-Holstein-Sonderburg. W 1615 r. na prośbę mieszkańców, jej syn Książę Filip powiększył szkołę miejską. Rok później stworzył „ Kasę dla ubogich” uczniów.
Przebudowany budynek z 2 sal, powiększył się o dwie. Okres jego panowania to czas wzmożonych jarmarków w mieście i przebudowa zamku. Ze względu na zły stan , o którym apelują już wcześniej inni książęta. W 1610 r. ks. Filip, jej pasierb buduję skrzydło mieszkalne przy zach skrzydle bramnym, dla swojej macochy. Nie była niestety lubiana w Szczecinku, ale z jej fundacji pochodził jeden kielichów mszalnych kościoła p.w Św. Mikołaja z 1606 r. ? Księżna rezydowała tu aż do 1614 r., albo aż do swojej śmierci. W międzyczasie, gościł w mieście w 1612 r. kartograf Elihard Lubinus, który uwiecznił miasto na jedynej rycinie miasta. Wydając ją w 1618 r. wraz z 45 wizerunkami miast Pomorza w Amsterdamie. Widok wybudowanego w 1610 r. skrzydła mieszkalnego widnieje na winecie Eliharda Lubinusa. Jeżeli chodzi o stary kościół pw. Św Mikołaja, nie zachowało się nic z jego wnętrza prócz epitafium Doroty Westregen z 1621, żony szczecineckiego starosty Petera von Somnitza i 6 mosiężnych żyrandoli. Najstarsze wzmianki o wnętrzu kościoła pochodzą z 1601 r. Wtedy został ozdobiony rzeźbami i figurami. W 1611 r. zostały z niewiadomych przyczyn usunięte, zniszczone. A ich szczątki zauważyć można było najwyżej w ambonie do chwili rozebrania kościoła w 1909 r. Zachowane płaskorzeźby zasiliły prywatne zbiory. W nowo wybudowanym kościele Pw. Najświętszej Maryi, przeniesiono 6 mosiężnych żyrandoli. Na jednym z nich z 1643 r. widnieją pamiątkowe inskrypcje. „Słowo Boże, zachowaj w wieczności Anne Vangerowe, Michael Scheve i Marie Eichstaden, jego małżonkę, panią domu. Z kolei na innym z 1651 r. widnieje napis „wykonanie tych lamp ufundował krawiec. Boże uczcij jego pamięć. Późniejsze wzmianki o pracach w kościele dotyczy 1769 r., wtedy to stary chór po prawej stronie został przeniesiony na wschód, dzięki czemu mogła powstać nawa w pełni swojej szerokości.
Przebudowany budynek z 2 sal, powiększył się o dwie. Okres jego panowania to czas wzmożonych jarmarków w mieście i przebudowa zamku. Ze względu na zły stan , o którym apelują już wcześniej inni książęta. W 1610 r. ks. Filip, jej pasierb buduję skrzydło mieszkalne przy zach skrzydle bramnym, dla swojej macochy. Nie była niestety lubiana w Szczecinku, ale z jej fundacji pochodził jeden kielichów mszalnych kościoła p.w Św. Mikołaja z 1606 r. ? Księżna rezydowała tu aż do 1614 r., albo aż do swojej śmierci. W międzyczasie, gościł w mieście w 1612 r. kartograf Elihard Lubinus, który uwiecznił miasto na jedynej rycinie miasta. Wydając ją w 1618 r. wraz z 45 wizerunkami miast Pomorza w Amsterdamie. Widok wybudowanego w 1610 r. skrzydła mieszkalnego widnieje na winecie Eliharda Lubinusa. Jeżeli chodzi o stary kościół pw. Św Mikołaja, nie zachowało się nic z jego wnętrza prócz epitafium Doroty Westregen z 1621, żony szczecineckiego starosty Petera von Somnitza i 6 mosiężnych żyrandoli. Najstarsze wzmianki o wnętrzu kościoła pochodzą z 1601 r. Wtedy został ozdobiony rzeźbami i figurami. W 1611 r. zostały z niewiadomych przyczyn usunięte, zniszczone. A ich szczątki zauważyć można było najwyżej w ambonie do chwili rozebrania kościoła w 1909 r. Zachowane płaskorzeźby zasiliły prywatne zbiory. W nowo wybudowanym kościele Pw. Najświętszej Maryi, przeniesiono 6 mosiężnych żyrandoli. Na jednym z nich z 1643 r. widnieją pamiątkowe inskrypcje. „Słowo Boże, zachowaj w wieczności Anne Vangerowe, Michael Scheve i Marie Eichstaden, jego małżonkę, panią domu. Z kolei na innym z 1651 r. widnieje napis „wykonanie tych lamp ufundował krawiec. Boże uczcij jego pamięć. Późniejsze wzmianki o pracach w kościele dotyczy 1769 r., wtedy to stary chór po prawej stronie został przeniesiony na wschód, dzięki czemu mogła powstać nawa w pełni swojej szerokości.